นานาประเทศล้วน นับถือ
คนที่รู้หนังสือ แต่งได้
ใครเกลียดอักษรคือ คนป่า
ใครเยาะกวีไซร้ แน่แท้ คนดง
นี่เป็น บทพระราชนิพนธ์บทหนึ่งของล้นเกล้ารัชกาลที่ ๖ ซึ่งแสดงถึงความสำคัญ ของวรรณกรรมและการเรียนรู้เป็นอย่างยิ่ง
เห็นว่า เราคงจำต้องรักษาเอกลักษณ์ของภาษาไทยไว้ให้ดี มิเช่นนั้น ก็อาจจะมีการเปลี่ยนไปในทางที่ไม่เหมาะสมได้
มีคำแปลไหมครับ
ตอบลบแปลความได้ว่า ทั่วทุกประเทศ บ้านเมืองต่างๆ ล้วนนับถือผู้ทมี่มีความรู้เช่นนักปราชญ์ ส่วนบุคคลใดที่ไม่รู้หนังสือ ไม่มีความรู้แล้วเปรียบได้กับคนป่า ที่ไม่รู้ภาษา ส่วนใครที่เยาะเย้ย ดูถูก เหล่ากวี เหล่านักปราชณ์ คนเล่านั้นเปรียบได้กับคนดง ที่ไม่มีวัฒนธรรมอะไรเลย
ตอบลบ//-
ตอบลบใช้คำตายแทนคำเอกกี่คำ
ตอบลบอ่านไม่ออก
ตอบลบใช้คำตายแทนคำเอกกี่คำ
ตอบลบความคิดเห็นคืออะไรคะ
ตอบลบเป็นบทกลอนอมตะ
ตอบลบใช้คำตายกี่คำ
ตอบลบ